Wij noemen haar nu Vaya, dat betekent (‘gezond en sterk’!)
Het is alweer een maand geleden dat Lisette, Vaya bij ons bracht. We hadden haar in Nieuw-Vennep voor het eerst gezien, een lief angstig hondje, trillend als een rietje. Het leven had haar kennelijk niet veel goeds gebracht.
De eerste nacht bleef ze op de deurmat slapen, ze weigerde om haar plaatsje te verlaten. De eerste dag wilde ze niet verder lopen dan onze voortuin, waar ze van onzekerheid onder een struik ging liggen. Inmiddels zijn we een maand verder, en wat is ze gegroeid! Stapje voor stapje, we nemen er de tijd voor. Soms twee stappen voorwaarts, dan weer een stapje terug, alles in haar eigen tempo.
Het ontroert me enorm wat een doorzettertje het is. Van een schichtig hondje dat het liefst onder een struik wegkroop bij het uitlaten is ze nu buiten een heel parmantig dametje met haar staart meestal fier rechtop, zichtbaar trots dat ze ‘een familie’ heeft. Soms maakt ze zelfs vrolijke huppelpasjes of springt ze met 4 poten tegelijk in de lucht.
Ze trekt zich enorm op aan haar grotere zus Mollie, onze andere hond, die is haar voorbeeld. In huis bekijkt ze de wereld vanaf haar veilige plekje. Ze geniet stiekem toch wel van een korte borstelbeurt en ze durft het beloningskoekje inmiddels ook uit mijn hand aan te pakken. Af en toe staat ze ineens kwispelend naast me wanneer ik haar de riem om wil doen. Dat zijn echte cadeautjes!
Ik merk dat wanneer ik geen verwachtingen heb, er de mooiste dingen gebeuren. Zo weigerde ze steevast een smal bruggetje over te lopen en ik tilde haar dan maar op. Gisteren voor het eerst liep ze het bruggetje over alsof ze nooit anders had gedaan! Ze heeft nog wel een weg te gaan om haar vertrouwen in ‘de mens’ terug te winnen, maar wij zullen haar daarbij helpen.
Leuk om feedback van buurtgenoten te krijgen die ons vragen of het wel hetzelfde hondje is! Bijzonder dat Lisette van SOS Helping Dogs nog steeds af en toe informeert hoe het met Vaya gaat, het is voor haar niet slechts een van de vele hondjes die ze plaatst. Zij heeft hart voor die hondjes!...
Lisette: Zo zie je maar dat je met veel liefde en geduld ver kan komen. Bedankt dat u dit mooie en positieve verhaal, met ons wilde delen. Nogmaals heel veel geluk en plezier samen!
